Bu tarz yapıtları çok beğeniyorum.. Tiyatro eseridir kendileri..Kitapta tanrı ile şeytan bir süre tartıştıktan sonra(??) iddiaya girer..Şeytan(Mefisto) Faust isminde bir insanı kendi yoluna sürükleyeceğini iddia eder.Tanrı da buna izin verir..(Faustcuka acımadım desem yalan olur bi oyuna kurban gidiyor göz göre göre..)Eğer tanrı kazanırsa şeytanın karşısında mahcup olmasını ister.(burada tanrı figürünün oldukça yüksek egolu olduğu mu gösteriliyor ne??)..Böylece mefisto dünyaya gider Faustu yolundan çevirmek için...
Goethe'nin bu kitabının son yazılmış olanını tavsiye ederim okuyacak olanlara..Goethe bu kitabını genç yaşta yazmış, olgunlaştıktan sonra tekrar kaleme almıştır..Bir de kısaltılmış şeklini tavsiye etmiyorum.En güzel bölümleri bulunmuyor çünkü.Benim okuduğum 380 sf idi. 152 sflık olanları da var..
Son olarak kitaptan en beğendiğim sözü yazarak noktalayayım.. Sevdiğim birkaç cümle yüzünden kitabı 2-3 kere okuduğum oluyor.(bu da onlardan bir tanesi.) :
"Eğer gönüller gerçekten aydınlıksa, güneş ışığına gerek kalmaz.Başkalarının esirgediği şeyi biz kendi kalbimizde buluyoruz.."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder